Reisverslag Piemonte voorjaar 2017

Na jarenlang alle gaten en hoeken van Toscane bezocht te hebben was het dit jaar eindelijk de beurt aan Piemonte. We hadden een appartement gehuurd in La Morra, een dorpje in het Barologebied. De gebieden Barolo en Barbaresco liggen overigens vlak bij elkaar en zijn niet zo groot. In een half uur ongeveer reis je van de ene naar de andere uithoek. Ondanks dat het gebied niet groot is, is er veel op wijngebied te doen. Er zijn erg veel producenten op dit kleine stukje en het grootste gedeelte is beplant met wijnstokken. Dat ziet er heel anders uit dan Toscane, waar alles wat uitgestrekter is.

We kwamen met schitterend weer aan in La Morra. Ons appartement was op loopafstand van het centrum(pje). Zo’n eerste avond eerst maar eens simpel een pizza eten. In Per Bacco konden we aan goede pizza’s komen en daarbij dronken een Gianni Voerzio Barbera d’Alba Ciabot della Luna 2015.

Zo, dat hakt er meteen flink in. Dit is een vrij zware krachtige wijn. Dik fruit wat kruiden (selderij) en munt. Een warme alcoholische afdronk. Weinig geraffineerd, meer een bommetje in de mond. Op zijn tijd is dit lekker. Goed gemaakt en veel smaak. Iets té naar mijn smaak.

piemonte-wijnproeven-2

Zondag

Eerst maar eens naar de supermarkt. Natuurlijk wat lekkere hapjes gescoord en wat wijnen.

Bruno Giacosa Dolcetto 2015 (€ 10). Stal, fruit en wat zuivel in de neus. In de mond ook, wat chocola, lekkere zuren en flink fruit (kersen cranberry’s en rode bessen) in de mond. Donkerpaars van kleur. Erg smakelijk.
Barbera del Monferrato “La Monella” 2016 van Braida (€6,5)
Had ik bij bet kopen niet gezien, maar het blijkt een frizzante te zijn. Bubbels dus. En daar houd ik niet van in rode wijn….. Nu was het bubbeltje in het glas vrij snel vertrokken, maar toch. Al met al een redelijk smakelijk glas met wat fruit, bloemetjes enzo.

’s Middags moesten we naar Bra om wat wijn op te halen. Ik had via Ebay 3 flessen gescoord. We kwamen bij een alleraardigst echtpaar die ons meteen meenam naar de kelder van opa. Altijd leuk om een beetje te neuzen in een kelder met allerlei oude wijnen. Ik had een beetje gehoopt op een paar superwijnen (oude Giacosa of zo). Helaas waren die er niet, maar toch wel wat geinigs gekocht. Uiteindelijk kocht ik voor 100€ 7 flessen: Barolo’s uit 1953, 1955, 1971 en 1974. Een Barbaresco Riserva Rabaja van de Produttori en noch 2 recentere Barberesco’s van de Produttori. Opvallend was de prachtige vulhoogte en de kleur van de wijn. Je weet natuurlijk nooit hoe het gaat smaken, maar voor dit geld kon ik het niet laten liggen.
We moesten nog even mee naar boven voor een espresso. Kon ik mijn Italiaans weer even oefenen, altijd handig.

barolowijn-vanuit-italie
Maandag

Naar Turijn. De hele dag een beetje door die stad geslenterd. Best aardig om te zien. Qua sfeer is het niet helemaal onze stad. Heeft qua bouwstijl meer weg van een stad als Wenen dan van die Italiaanse steden waar wij zo gek op zijn. Vrij strakke, barokke gebouwen. Het stratenplan is ook apart alle starten lopen recht en loodrecht op elkaar in een groot vierkant. (beetje als New York bijvoorbeeld) heel strak allemaal.We waren op zoek naar een beetje knappe toeristische gids voor Piemonte en die is er dus gewoon niet!! Ja, er zijn wel gidsen, maar die gaan grotendeels op aan Turijn, of aan de Alpen. Over de wijndorpjes en de wijnstreek in het geheel is verrassend weinig te vinden.
canelli-piemonte-wijnforum-2017
Dinsdag
1 mei en dat is een nationale feestdag in Italië. Alles dicht dus. Deze dag hadden we gereserveerd voor een bezoek aan een wijnbeurs in Alba, Vinum. In het centrum van de stad waren allerlei stands neergezet waar je de wijn van een grote hoeveelheid producenten kan proeven. Het idee is prima en de organisatie was ook goed. Echter, naarmate de dag vorderde werd het dorpje meer en meer bevolkt door (half)dronken Italianen die op de beurs waren afgekomen om hun vrije dag door te komen. Voor €20 kreeg je een glas en kon je de hele dag naar hartelust proeven. Dat principe werd door deze bezoekers ernstig misbruikt. Dat was jammer.

Toch hebben we de volgende interessante stands bezocht:

Vajra (producent uit La Morra)

Deze producent timmert de laatste jaren heel behoorlijk aan de weg. Alle geproefde wijnen waren van prima kwaliteit.

  • Nebbiolo Vajra 2015:
    typische Nebbioloneus. Een beetje scherp door wat ijzerige, lijmige tonen (als het met mate is vind ik dat heerlijk en dat was het hier)
    Flink fruit, een dropje lekker zuren. Prima.
  • Langhe Freisa Kyè 2013:
    Freisa is de druif. Mooier dan de Nebbiolo. Heeft van alles wat meer en wat beter in balans. Krachtiger. Best apart (ik had de druif nog nooit gedronken). Flinke jonge tannines maken de wijn nog erg stroef op het eind.
  • Barolo Bricco del Viole 2013:
    Piep en piepjong. Komt erg modern over. Veel dik fruit, behoorlijke houtinvloed en veel tannine. Wat zoetig zelfs. Eigenlijk iets te weinig zuur voor de power van de wijn.

De Freisa vonden wij de mooiste wijn van het huis. Kost een euro of 25. de Barolo een tientje meer.

Mauro Bussi (uit de buurt van Neive)

Volkomen onbekende producent (daar stonden er heel veel van op die beurs).
We dronken hier erg smakelijke wijnen zonder al te veel pretentie. De prijzen zijn daar ook naar. De duurste rode wijn ,Barbaresco, kost 15,5 euro. Dit zijn van die wijnen die je probleemloos kunt kopen en die absoluut goed waar voor het geld bieden. Geen superwijnen natuurlijk, maar wijn die je makkelijk opentrekt en voldoende genot bieden.
Ik noem de aantrekkelijkste wijnen:

  • Barbera 2014 Barrique. Dat barrique komt nogal duidelijk naar voren. Toch voldoende fruit en zuren om de wijn lekker te maken. Kost 5 euro.
    Langhe Nebbiolo Ca Veja 2015. dat nebbiololijmpje zit er weer in… lekker.
  • Barbaresco 2013. opvallend belegen kleur. Prachtige neus van rood fruit, stal, leer, wat alcoholisch. Lekkere snoepwijn. Op de neus na toont deze wijn niet het typische Piemontese karakter. Het zou ook een moderne Chianti Classico kunnen zijn. Maar, gewoon erg lekker!!
  • Moccagatta:
    Viel ons erg tegen eerlijk gezegd. Is toch best een naam. Waren gewoon niet mijn wijnen, op één na. Bij de barbera vond ik het hout echt te dominant en de Brabresco Bric Balin vond ik te kruidig. Goed gemaakt waarschijnlijk, maar niet de balans die ik zoek.
  • De Barbaresco Basarin 2014 was wel heel mooi. Basarin is een wijngaard in de buurt van Neive (Sottimano heeft er ook wat van, maar die maakt er geen Barbaresco van). Wat een prachtige neus!! Deze wijn heeft een lang leven voor zich. De structuur is nu te overheersend, maar dat is logisch.

Verder hebben we nog geproefd bij Oddero, Palladin en Cascina Ballarin, maar dat leverde geen noemenswaardige wijnen op. Niet slecht, maar ook niet bijzonder. Bij Oddero wel een Barolo Chinato geproefd (één van de wijnen waar het jongere publiek op af kwam).

Chinato is een Barolo gemengd met kruiden (deze vooral kaneel). Een soort koude gluhwijn. Moet je van houden. Is eigenlijk geen wijn heeft dacht ik 16% alcohol.

Opvallend vonden we de gelijkenis in de nebbiolowijnen uit 2013. de kleur kwam veel belegener over dan uit andere jaren, echt al een beetje oranje. Vrij alcoholische, warme wijnen. Het vergde denkt ik veel van de wijnmakers om in zo’n heet jaar voldoende fruitigheid en frisheid te bewaren.

’s Avonds gegeten in La Morra bij vineria San Giorgio. Erg leuke ambiance. Je zit in een oud pand onder de gewelven. Ze hebben geen wijnkaart. De wijnen staan in rekken langs de kant en je kunt aanwijzen. Grappig.

Osteria eten. Geen gedoe, typisch regionale gerechten en het is zeer goedkoop. Eten is prima in orde. Een aanrader!!

We aten: gemixte hapjes vooraf, Tajarin (pasta) en frittata. We dronken Ca del Baio Barbaresco Asili 2014:
Een lekkere scherpe nebbioloneus. Jong, flinke zuren en flinke tannines maar wel die lekkere, beetje sappig haast. Mooie combi van fruit en kruiden. Bessen, cranberry en een beetje menthol. Krachtig. Prima spul.

Woensdag

En daar kwam de bewolking in rap tempo op zetten. We besloten naar zee te gaan, omdat de kans op zo’n dan groter is. Goeie beslissing geweest. In een goed uur rijden zit je vanuit Barolo aan de Ligurische kust. Beetje langs de boulevards geslenterd, lunch met vis natuurlijk, wat jachthaventjes in. Dat werk.

ligurische-kust

’s Avonds eten in Belvedere in La Morra. Een heel bekende tent, dus dat moest even gecontroleerd worden. Prachtige inrichting met een geweldig uitzicht over de streek. Je gaat flink wat jaar terug in de tijd qua inrichting. Erg correcte bediening en een onwijs geile wijnkaart. Daar staat echt de supertop gewoon allemaal op de kaart en alhoewel dat veel kost, is het niet duur. Ik zag bijvoorbeeld de Bruno Giacosa Riserva Rabaja 2011 (red label) staan voor 130 euro. Koopje!
Wij gingen toch maar voor de Castello di Neive Barbaresco Riserva Santo Stefano 2011. Dit is heel erg mooi vrienden!! Is niet heel duur en biedt veel waar voor zijn geld. Hij biedt eigenlijk wel zo’n beetje alles: mooi rijp fruit, fijne kruidigheid, bloemetjes is de neus. Flinke maar frisse zuren en een mooie tanninestructuur. Één voor de lange adem.

Het eten in dit restaurant is echt heel erg goed. De risotto met kwartel was echt hemels en met afstand de beste risotto ooit voor mij. Een vijfgangen menu kost 40 euro. Een must als je in de buurt bent.

 

Donderdag

Vanmiddag een afspraak bij Luciano Sandrone. ’s Ochtends naar Barolo. Doe dat niet op donderdag, want bijna alles is dicht!! Zelfs de regionale enotheek was dicht. Erg jammer. Het dorpje stelt erg weinig voor en als alles dicht is, is er gewoon geen reet aan. Gauw verder naar Monforte. Dat was al wat beter. Een mooi boek over Barolo en barbaresco gekocht waarin elke wijngaard wordt beschreven en veel over de geschidenis wordt verteld. Een aanrader om je in te lezen in de wijnen uit deze streek. Mooie foto’s. (alleen verkijgbaar in Engels en Duits en Italiaans) Titel: Barolo – Barbaresco, Atlas der Lagen, weine, Produzenten. ISBN3-7742-5275-0

Doorgereden naar Alba voor de lunch en schoenen voor mijn meissie…

En toen Sandrone. Het was even zoeken, maar toen arriveerden we bij een leuk optrekje aan de weg tussen Barolo en Alba. We werden ontvangen door Barbara, de dochter van Luciano.

Vervolgens kregen we een rondleiding en een proeverij en Barbara nam 2,5 uur de tijd voor ons. Ze vertelde dat ze net terug was uit de USA.
Alles in dit huis ademt kwaliteit de kelders en de manier van werken. Zo werkt Sandrone niet met eerste en tweeden wijnen. Als dus de Nebbiolo druiven die voor de barolo bedoeld zijn, niet voldoen, verdwijnen ze niet in de basis Nebbiolo, maar wordt het sap verkocht. We hebben weer aardig wat bijgeleerd bij dit bezoek. Wat een vriendelijkheid!!

De grootste markt voor Sandrone is de USA. De helft gaat daarheen. Als hij zou willen kon hij alles aan de USA verkopen, de vraag is enorm en er wordt niet heel veel gemaakt. Van de Barolo Cannubi Boschis maximaal 15.000 flessen en van de Barolo Le Vigne 16.000.

We kregen alles te proeven op de Nebbiolo na (alles al verkocht)

  • Barbera d’Alba 2015:
    Oh jee…. Is dit de instapwijn?! Oef wat een neus! Chocola, drop, donker fruit, beetje stal. Heerlijk. Voor bij lekkere vettige gerechten. Heel mooie zuren. Echt onwijs lekker. We mochten er maar 6 kopen…..
  • Valmaggiore Nebbiolo 2015:
    Komt uit Roero en mag dus geen Barolo heten.
    Een wat scherpere neus en verder brengt deze wijn alles op een hoger niveau. Deze Nebbiolo komt heel erg in de buurt van menig Barolo. Kost ook een euro of 20. echt heel erg mooi. Lekker bittertje op het eind. drinken vanaf 2011 volgens Barbara pfff…. Moet dat???? Ook hier mochten we maar 6 flessen van.
  • Barolo Le Vigne 2013:
    Is een blend van meerdere gaarden. 2013 was dus een lastig jaar en er moest heel goed geselecteerd worden bij het plukken. Omdat de druiven ook van gaarden komen die een wat koelere ligging hebben is het van de 2 Barolo de meest klassieke op dit moment. Is ook het meest gesloten. Je proeft echter dat dit heel erg mooi gaat worden. De stevige structuur verbergt op dit moment massa’s aan fruit.
  • Barolo Cannubi Boschis 2013: Naar de wijngaard waar al het fruit vandaan komt. Ik heb ooit de Cannubi Boschis 2011 geproefd en was daar zou van onder de indruk dat ik 6 flessen kocht. Ook de 2013 is heel heel mooi, maar ik was toch minder onder de indruk. De wijn is nu meer open dan de le vigne.
    De wijn biedt: power, EN finesse dik ver rijp fruit, kruiden als selderij, munt, beetje tijm. Een lekker bittertje. De wijn is natuurlijk nog niet in balans. Toch weer een van de mooiere barolo’s.

Al met al een heel leuk bezoek. Wat een vriendelijkheid!!

’s Avonds weer gegeten bij San Giorgio in La Morra. Wat andere hapjes geprobeerd en weer prima in orde. Gedronken: Elio Altare Barbera 2015. lekker. Maar ja… we hadden Sandrone nog in ons systeem…..

Overigens: het is vanochtend gaan regenen en het houdt niet meer op. Voor ons een beetje jammer, maar voor de wijnboeren een geschenk.

la-morra-met-wijngaarden

Aankomst met zicht op La Morra

Vrijdag

Op naar Andrea Sottimano. Na zijn bezoek op het wijnforum was ik erg nieuwsgierig. Ik heb ooit eens de barbaresco pajoré 2011 genuttigd. Dat was de eerste Barbaresco die ik me kan herinneren en dat was een zeer positieve ervaring.

Sottimano zit vlakbij Neive. Het is een vrij kleine producent (60.000 flessen) en dat willen ze zo houden. Naast dolcetto, nebbiolo en barbera maakt hij 4 cru’s barbaresco.

Na een rondleiding door de kelders werden we uitgenodigd wat te proeven. Wat is die Andrea een aardige gozer zeg. Ook weer alle tijd en volop vertellen. Super.

De wijnen:

  • Dolcetto bric del salto 2016:
    Donkerpaars. Rijk geparfumeerde neus. Deze fles stond een dag open. Duidelijk dat deze wijn nog wel even meekan. Flinke tannines en frisse zuren verpakken fijn toegankelijk rijp fruit. Heerlijk spul en het kost maat 8 euro… kijk… dat moeten we hebben.
  • Barbera d’Alba 2015:
    Donkerrood. Een heel fraaie intense neus. Krachtige wijn met lekker dik fruit. Elegant en kracht, da’s dus mooi spul.
  • Langhe Nebbiolo 2015:
    Deze wijn komt van de Basarin wijngaard (waar moccagatta dus een barbaresco van maakt). Sottimano doet dat niet omdat de stokken nog te jong zijn (10-20 jaar oud). Over een jaar of 20 komt hier misschien Sottimano Barbaresco vandaan. Nu hebben we dus een soort baby nebbiolo. En dat bevalt erg goed. Drinken van nu tot 10 jaar. Neus biedt dat nebbiolo gevoel: vlees, ijzer, lijmig ik weet het niet precies. Heel fraai spul.
  • Barbaresco Fausoni 2014:
    Van Andrea geleerd: de kleur van Barbaesco’s (Nebbiolo’s) is vaak wat lichter en doorschijnender, maar houdt die kleur extreem lang.
    Dit is echt top. Wat een neus. Nu is 2014 een SUPERjaargang. Andrea begint bijna te kwijlen als hij daarover begint. Lekker vol rijp fruit, balsamico, munt, drop. Prachtige structuur. Voorlopig afblijven is het devies. Ik heb een kist gekocht en als grapje heeft Andrea die kist extra goed dicht geniet, opdat ik het uit mijn hoofd laat daar de komende vijf jaar aan te zitten.
  • Barbaresco Cotta 2014: Deze fles stond drie dagen open.
    De neus is nog geraffineerder dan de Fausoni. Een hele complete wijn. Ook een kist dus… en ook die werd ritueel dichtgespijkerd.

En of we misschien een wat oudere Barbaresco wilden proeven. Stomme vraag voor zo’n slimme man….

  • Barbaresco Curra 2011:
    Dit gebeurt dus met flesrijping… en dan nog niet eens veel rijping, drie jaartjes erbij. Dit is hemels. En de ontwikkeling in het glas wat interessant. Zo’n wijn waar je met plezier een avond over doet om telkens wat anders te ontdekken.
    Toen Andrea doorhad dat we ervan onder de indruk waren bood hij aan even te bellen met een eettentje in Neive. Dat wij daar zouden lunchen en daarbij de rest van de Curra 2011 zouden drinken. Aldus geschiedde. We kwamen te lunchen bij Bottega 4 vini in Neive. Ook weer zo’n leuk tentje met voortreffelijk eten voor een schijntje.

Kijk is dat nou gastvrij en vriendelijk of niet? Hier gaan we terugkomen!!
Vino ti fa bene, l’acqua ti fa arruginire

Click here to add a comment

Leave a comment: